.png)
Poniżej znajdziecie Państwo wyjaśnienie, z jakiego powodu, naszym zdaniem jest to najlepsza skala do badania zaangażowania pracowników.
Skala Likerta, jest to jedna z najczęściej stosowanych skali, charakteryzująca się prostą i zrozumiałą budową, a także możliwością uchwycenia wielu aspektów danego zjawiska (na przykład: zadowolenie lub jego brak). Skala ta ma charakter interwałowy, czyli jest to uszeregowanie kolejnych punktów, do których przyporządkowuje się wartości liczbowe pozwalające na późniejsze wykonywanie operacji arytmetycznych, zaś wielkość różniąca kolejne wartości uszeregowania jest stała. A mówiąc krótko – jest zrozumiała zarówno dla tych, którzy odpowiadają jak i dla tych, którzy analizują odpowiedzi.
W Enpulse jesteśmy zgodni z opinią Sztabińskiego [2003]: „konieczność posługiwania się zbyt długą skalą (np. 9-punktową) wywołuje u badanych tendencje do jej spłaszczania, czyli łączenia ze sobą poszczególnych punktów skali, a dopiero potem próbę ich interpretacji i udzielenie odpowiedzi”. Mówiąc prościej, ankietowany nie widzi znaczącej różnicy pomiędzy 8 a 9, więc będzie odpowiadał tak jakby był to jeden rodzaj odpowiedzi (jedna wartość). I w sumie jest to główny powód naszego wyboru, na tym mogłabym zakończyć 😉
Być może jednak nie dla wszystkich to wytłumaczenie jest wystarczające. Zacznijmy zatem od początku.
Skala Likerta została opracowana w 1932 roku przez Rensisa Likerta, amerykańskiego psychologa i socjologa. Współcześnie jest to skala popularna w wielu badaniach psychologicznych, pedagogicznych i socjologicznych.
Konstruując skalę, Likert w domyśle ukierunkowywał jej wykorzystanie na pomiar zjawisk ukrytych. Docelowo skala miała służyć do pomiaru pośredniego. Sagan [1998] podkreśla, że „w badaniach postaw (w domyśle, ich kierunku i siły) należy stosować tylko skale wielopozycyjne (skale złożone).
„Posługiwanie się skalą Likerta pozwala badaczom wykrywać nawet stosunkowo subtelne różnice w badanych postawach. Przewaga tej skali nad skalami prostymi uwidacznia się również w tym, że poszczególne pozycje na skali nie są w stanie w znaczący sposób wpływać na ostateczny wynik pomiaru. Pozycje te mają się równoważyć, biorąc pod uwagę konstruowaną skalę, podczas gdy szczególne właściwości skali prostej mogą mieć duży wpływ na wnioski wyciągane z badań” Tarka [2015].
Początkowo stosowano głównie 5-punktową skalę Likerta. Ten typ skali budzi pewne obawy ze względu na tendencje do wybierania odpowiedzi środkowej, czyli przyznawaniu średniej liczby punktów. Konsekwencją jest więc uzyskanie sporej liczby odpowiedzi neutralnych, które nie pozwalają na zdobycie dokładnych informacji o badanym zjawisku. Właśnie dlatego powstały inne warianty skali Likerta. I pomimo tego, że nadal najpopularniejszą jest skala 5-punktowa, jednak tuż za nią klasyfikuje się skala 7-stopniowa.
Tu pojawia się jednak pewna wątpliwość u badaczy. Nadal problemem pozostaje środek skali i możliwość wyboru odpowiedzi „średnich”. Zbyt duża liczba wariantów odpowiedzi może wiązać się z rozproszeniem i spłaszczeniem wyników. Wydawać by się zatem mogło, że rozwiązaniem może być zastosowanie skali 4-stopniowej, która nie zawiera odpowiedzi „Nie wiem / Nie mam zdania”. W ten sposób badany jest zmuszony do udzielenia konkretnej odpowiedzi. To jednak zaburza jakość danych zwiększając lub zmniejszając liczbę odpowiedzi negatywnych lub pozytywnych. Poza tym należy zwrócić uwagę na fakt, że czasem respondenci rzeczywiście nie mają zdania na jakiś temat, a czasem, co jest widoczne w naszych badaniach Enpulse.
Odpowiedź “nie wiem” może nam bowiem przynieść bardzo konkretną informację: pracownicy nie czują się bezpieczni w wyrażaniu swoich opinii i obawiają się konsekwencji.
Enpulse to system badania zaangażowania pracowników, który ma za zadanie dostarczać użytecznych informacji do zarządzania zespołami w organizacji. I w realizację tego celu idealnie wpisuje się 5-stopniowa skala Likerta.
Autorem artykułu jest:
.png)
.png)
%20(1).png)
